مسیر زندگی
رویای ناتماممسیر زندگی
رویای ناتمامحالا وقتشه که بگم
یک خبر خوب دارم
مخصوصا برای علی آقا که خیلی کمکم کرده
بگم؟
الان استخدام شدم توی یک شرکت
کارش زیاد مهم نیست مهم اینه که از صفر کیلومتری دربیام
از شنبه میرم سرکار
یکجورایی دلهره درس و محیط جدید رو دارم
12 واحد ارشدم برداشتم
خیلی سخته ها خودمونیم
دیگه فکر کنم زیاد وقت کنم بیام وبلاگم و آپ کنم
چون باید هم کار کنم هم درس بخوانم
بچه ها تو رو خدا دعام کنید موفق باشم
خیلی میترسم ولی خوشحالم و تو راه همش میخندیدم
هرکس میدید فکر میکرد دیونه شدم
الهی شکر
خدایا اشکمو درآوردی
من یک قدم اومدم سمتت حالا تو عوضش...
حرفی نداشتم ...شعری که به خاطر عکسها گذاشتم بهش میاد؟؟؟
مـی دانستـم رویـا بود ...
مـــَـن و تـــُــو !؟
بَعــید بـود آن هـمه خـوشـبختـی !!!
حتـــی در تــصـور خــُــدا هـم نبود !
حـق داشت کـه بـرآورده نــکرد !...
دعـاهـای من گــناه بـودند !
بـرای بـرگشتنت دعـا نـمی کـنم ...
اگـر قـرار بـاشد بـیایـی نـیازی بـه دعـای من نیست
درسـت مثـل وقـتی کـه رفتــی
آن مـوقع هـم نیـازی بــه التـماس مـن نـبود ...
رفتیـــ ـ ـ
دلـم را نـه به تــــو
نـه به دوست داشـتن خـودم
و نـه حتــی به بـــزرگـی خــدا !
به هیــچ کــدام خــوش نــکرده ام
فــقط دلـم را بـه بــازی روزگــار خـوش کـرده ام
شـاید او بـتواند دوسـت داشـتنم را به تــو ثـابت کنـد
وقـتی تنـهام گـذاشتـی و دلــم رو شـکونـدی
صـدات کـه کــردم
نـمی خـواستـم بـگم نـــرو!
فـقط خـواستـم بـگم مـواظب بـاش پـاهات زخـمی نـشه
هــرچــه مـی روم
نمـی رسم
گـاهـی با خـود فکـر مـی کنــم
نکــند مـن باشم
کــلاغ آخــر قصـ ـه ها !
مـن ســـرم درد می کـند
بـرای دعـــواهایی کـه با هـم نـکردیم
لــعـنـتی ! ...
چـقدر مــهربان رفتـی ...
عیـن نخــــودچی هـای تــه آجـــیل بــود.!
وقتـی هـیچ چیـز دیـگـه ای نبــود ،
مــی اومـدن ســراغـش !!!
نظر بذار بامرام
این نه منم
امروز رفتم یک جای دور دفترچه بیمه خودم و خواهرمو اعتبار زدم
یادش بخیر دبیرستان که بود همیشه ناراحت بودم که چرا نمیذارند من جایی برم
ولی الان
هرجا کاری برای کسی پیش میاد همه کارها گردن منه
البته خودمم دوست دارم برم یاد بگیرم
فقط خطوط غربی و شرقی تهران و بلد نیستم که اونم فکر کنم به زودی یاد بگیرم
یکجورایی اگه بگم نمیرم از دستم ناراحت میشند
خوب یا بد بودنشو نمیدونم ولی توقع دارند ازم
شهرستان رفتنم یاد گرفتم 
باورم نمیشه این همون دختری بود که تا سرکوچه میرفت گم میشد
دوران
بهترین دوره ی زندگی یک آدم از 30 سالگی تا 40 سالگیه
یعنی فقط ده سال از سالهای زندگیت که آرامش واقعی داری و تقریبا تنش خاصی نداری و به ثبات شخصیتی میرسی
دل هر آدمی توی هر دوره از زندگی احساسات متفاوت و تجربه میکنه
داشتم به این فکر میکردم که منم تو هر دوره ای از زندگیم احساساتی داشتم که الان برام بی معنی و بی مفهوم شدند
خیلی از موارد آروزها به دلم موندند و تا حالا بهشون نرسیدم
شاید قشنگی خودشون و از دست داده باشند ولی وقتی خودتو توی شرایط قدیم میذاری میبینی واقعا قشنگ بودند
گاهی اشتباهاتی کردی وحشتناک
ولی الان احساس میکنی انگار یک خواب بودند
معیار و افکار مختلف و افسوسها و پیروزیها همشون تموم میشند
چیز که مهمه اینکه احساس کنی زندگی کردی تا اون ده سال میوه ی زندگیت خیالت تخت تخت باشه
فقط هفت سال وقت دارم
یعنی به آرامشش میرسم؟!
دیروز یک کفش زنونه خریدم میخوام یک روسری هم بگیرم با چادرم سر کنم برم دانشگاه
خوشگل میشه
فکرهای بزرگ
امروز رفتم یکسری اطلاعات از آزمون دکتری کسب کردم
شاید خنده دار باشه شایدم کله ام خیلی داغ باشه
ولی دوست دارم بهش فکر کنم و از الان براش یک برنامه ای بریزم
تا اون موقع خدا هم فرجی به روم باز میکنه
میدونم میدونم هزار جور اتفاق ممکنه برام بیافته
ولی هدف داشتن بهم شور زندگی میده
میگن هر انژری(خواسته) که به دنیا بدی اثرش از بین نمیره و در نهایت به خودت برمیگرده
دو تا چیز توی زندگیم دوست دارم از نظر علمی بدستش بیارم
یکی اینکه دکتری رشته ی خودمو بگیرم یکی دیگشم اینکه رشته ی هنر یا الهیات بخوانم
بابام همیشه میگه دوست داشته پزشک بشه بهش نرسیده ولی توی دلش مونده
من نمیخوام چیزی تو دلم بمونه.فوقش چند سال زنده ام؟
زندگی مگه چیزی بجز شاد بودنم هست؟؟؟
انسانها تلاش میکنند تا شاد باشند .تمام عمرشون و میدوند تا برای لحظاتی شادی رو از ته دلشون حس کنند
وقتی خدا بندشو میبینه که برای اون لحظه ها تلاش خودشو میکنه مطمئنم کمکمش میکنه
حرفام خنده دارند ولی من دارم واقعا واقعا واااااااقعا بهش فکر میکنم
